To, co teraz piszę to już tylko wspomnienia po koncercie…
Jak dobrze być z ludźmi, jak dobrze otaczać się ludźmi, którzy „robią swoje”: Grzesiek – akustyk, Mateusz – oświetlenie, Agnieszka – koordynator koncertu, Justyna – kierownik Centrum, Przemo – kierownik kina, dyrektor, ktoś w szatni, ktoś tam i jeszcze tam. Wszystko po to, by coś się odbyło. No i publiczność-serce zasłuchane, do którego można coś wrzucić. Jaka odpowiedzialność tego, kto z mikrofonem na scenie wojuje w tym czasie… ach, Panie Boże chroń i wspieraj moją mowę i śpiew, by tylko dobro… tylko dobro z tego…
Każdy z nas jak „plamka”, muśnięcie pędzla. Gdy spojrzysz z dystansu i z bliska – obraz zobaczysz. To nie prawda, że jesteś niepotrzebny!
Dziękuję, że byłeś w tym czasie ze mną 🙂